Kanał Elbląski

Kanał elbląski – unikalny zabytek hydrotechniki.

Jego budowa rozpoczęła się w 1844 roku, żeby przede wszystkim spławiać sosnę taborską do portów morskich.

Niezwykłość kanału polega na tym, że budowniczy Jakob Steenke musiał pokonać różnicę 99,5 m wysokości jaka dzieli jezioro Jeziorak leżące przy Iławie, z jeziorem Druzno koło Elbląga, które leży na poziomie morza.

Pierwotnie Steenke planował zbudowanie kilkudziesięciu śluz, ale po odbyciu wizyt studyjnych w USA i Anglii wymyślił system pięciu pochylni, w których statki pokonują wzniesienia po torach – najpierw wpływają na wózek zamontowany na szynach, a następnie koła zasilane wodą wciągają statki na wzniesienia i ze wzniesień je zwożą.

Pochylnie: Buczyniec, Kąty, Oleśnica, Jelenie i Całuny pracują do dziś i są wielką atrakcją turystyczną – można wykupić rejsy obejmujące pokonywanie pochylni – mówi się o tym, że „statek płynie po trawie”. Wygląda to imponująco!

Kiedyś wzdłuż całego kanału były ścieżki dla flisaków. Teraz są one dobrze utrzymane tylko na 7 km na odcinku z pochylniami. W innych miejscach zarosły. Kanał stracił swój sens gospodarczy, gdy rozpowszechniła się kolej, ale na atrakcyjności turystycznej nie straci, a raczej zyska – od kilku lat trwają zabiegi, by został wpisany na listę UNESCO.